<<< Terug
Donderdag marktdag. Plekje bezet gehouden door de boodschappentas erop te zetten.
Opwinding om juist op marktdag te gaan, ik heb zelfs mijn haren wassen tot morgen uitgesteld. Maar het stroomt hier goed door en er is steeds wel een tafeltje vrij.
Ik zit op mijn, lijkt wel, vaste niet-rokersplek. Het viertafelen-plekje, verdeeld door een tussenschot, en dan dichtbij de vitrine, waar de mensen hun dienblaadje pakken. Zojuist opgevangen dat de jongeman vóór mij nog vrijgezel is. Dat hoor je niet vaak meer zo letterlijk. Vele middelbare marktgangers nu, en een tafels vol jonge moeders en geparkeerde kinderwagens. Een jonge meid zit met haar moeder en heeft een doos vol "zwangerschapscadeautjes", die is er vroeg bij. Ze zit verbaasd en blozend aan haar yoghurtdrankje, moeder aan de chocomel.
De toiletten zijn gerepareerd. Mensen zitten vooral in tweetallen vandaag. Er kunnen hier eenvoudig rolstoelen en kinderwagens worden gereden, dat is handig. Voor het eerst zie ik dat de servieswagenkast wordt weggereden om leeggeruimd te worden. Alles is hier handig.
Een dik echtpaar doet héél lang over de soep, zij doopt er het brood in en verslikt zich. Ze kijken niet op of om, houden de kom met hun hand schuin en genieten.
Een moeder probeert over haar kop koffie heen contact met haar stille dochter te krijgen. Dochter van eind twintig draagt kleren van een vijftienjarige, zo lijkt het. Driekwart jeans, sneakers, gifgroen ultrakort truitje met capuchon met twee rode oortjes erin genaaid, buik zeer goed zichtbaar. Er ligt een hele geschiedenis tussen die twee, vooral een onuitgesprokene.
Een vrouw met woest grijs haar, die me op straat al opviel, dwarrelt naar binnen.
Mensen lopen in een rechte lijn naar de balie, waar de kassa en de koffie gedaan worden, en in die rechte lijn besluiten ze welke plaatsen vrij zijn, waar ze gaan zitten en wat ze straks gaan vragen. Dit gebeurd in een lijn van zo'n twaalf meter schat ik. Weinig mensen staan binnen die twaalf meter een keer stil. Dit is een doorgaand bedrijf, en ook de mensen gaan door. De oude dame met het woeste haar heeft koffie en broodjes voor zichzelf en haar man gehaald en zet nu alles uitgebreid voor hem neer. Hij kijkt roerloos toe hoe zij zijn koffie bereid en naar hem toe schuift. Welk een routine! Is dit gewoonte, of haar beweeglijkheid? Haar armen bewegen almaar heen en weer in haar kekke rode jasje.
Er zijn ook echt gasten uit de streek, die naar deze grote markt komen, en ze zijn zomers netjes gekleed. Een uitje met de bus vast, en straks met volle tassen terug. Wij mensen zitten toch vol rituelen en gewoontes, dag in dag uit, het hele seizoen door. Een dame trakteert zichzelf op een groot glas ijs met vruchten en slagroom. "Ja dit doe ik niet elke dag hoor!" zegt ze verontschuldigend om zich heen, tegen niemand in het bijzonder.
En ik sta op, me lichtelijk verexcuserend voor mijn lange zit op zulk een drukke ochtend.
<<< Terug