<<< Terug

Huilen in de H.

22 juni 2004, 12:30 uur

Rokerszijde. Extreem rustig. Ook geen muffin. Er is zelfs voor mij even met het winkelraam beneden gebeld, maar ook daar zijn ze op.

Een dame met hoofddoek zit met de rug naar de restauratiezijde, dicht bij de uitgang, en maakt een kruiswoordpuzzel. Ik verdenk haar ervan haar eigen boterhammetjes op te peuzelen bij de koffie.

Tijd glijdt, evenals de doekjes over tafels en stoelen. Iedereen is weg nu!

Ik zit alleen. De mensen hebben bij het verlaten de stoelen met hun ronde zitting netjes onder de tafel geschoven, en zijn vrijwel geruisloos verdwenen.

De radio zingt zachtjes, de airco wordt nu pas verstaanbaar, en in de keuken worden schoteltjes gestapeld. Het is nu 3 H-dames op 1 klant. Hoelang gaat dit duren?

Vooralsnog nemen de H-dames het er even zelf van en maken wat lekkers voor elkaar. Ze kunnen nu hardop in de ruimte praten, de een wil graag een tosti van de ander, zij neemt de thee mee, weer een ander prijst de tomatensoep. In rust en stilte gaat de ochtend over in de middag. Er heerst hier altijd, of het bevolkt is of niet, een serene rust die zich niet dwars laat zitten door wat voor herrie of trammelant ook. Nogmaals, dit kan alleen in de H.

Zou het toilet al gerepareerd zijn? Nu komt een echtpaar met een dienblad aanschuiven. Komen vóór mij zitten met hun lunch. Een jongedame komt vragen naar het toilet, maar ze wordt naar het nabij gelegen warenhuis verwezen. Waar ik uit voorzorg al geweest ben.

Ik heb van hieruit zicht op het keukengedeelte, het gedeelte waar alles uitgestald is, de was- en bakruimte bevindt zich daar weer achter, in een aparte afgesloten ruimte. Het is prettig voor de ogen om naar al die netjes opgestelde flesjes in de open vitrine te kijken, in slagorde klaar voor kinder- en grote mensenkelen.

Een man in spijkertenue, met grijs haar en een krant onder de arm, komt aan het tafeltje met de H-dames kletsen en verteld dat hij zojuist met de VUT is gegaan. Dan loopt hij naar het niet-rokengedeelte om zijn drankje te nuttigen en de krant open te slaan. "Wat een schatje hè", hoor ik de dames zachtjes tegen elkaar zeggen. Hun lunch gaat moeiteloos over in middagbediening. Top.

 

<<< Terug